Mum ışığı gibi cılız aydınlanırken gecem

Bencil geceleri yaşıyorum çoğu kez,
İçine kapalı bir deryadayım sanki,
Mum ışığı gibi,cılız aydınlanırken gecem,
Bir deniz feneri gibi içimde yanık isli ve faydasızım,
Neye el atsam elimde kalır,
Harman kursam onuda yel alır,
Bahtsız bedevi gibiyim,
Hayat sahrasında savruluyorum aşsız ve susuz,

Hayallerin yalın ayak kalıyor hep,
Koşmaya korkuyorlar,
Yer taşlı etraf dikenli,taşları yanık,
Umut ışığım oluyor bazen oda tünelin sonu değil,
Kamçılanmış bir küheylan gibi hayatım,
Günüdüzünü öldürmüş kara gecelerde kara yazıyor kaderimi,
Kalemi zebanide emel defterimin cennete yeltensemde cehennem yazıyor,

Bazı gönlümü okşayan düygular olmuyor değil,
Nurduz vadisi gibi rüzgarı narin ve naif,
Bahar akşamları gibi,
Tam işte oldu derken,
Fırat’ın azgın dalgalarına tutuluyorum,
O delirdikçe bende meçhullere savruluyorum,
Ayağım kesik,kanadım kırık kıyıya vuruyorum,
Ve bulunduktan sonra ölmemiş cesedim,
Çok geç kalınıyor,
Ne kendime faydam kalmış,nede başkasına,

Baharda kışı yaşamaktadır belki hayattım,
Hata Temmuz ortasında,
Kar var gönül dağımda,
Çoğu kez deli bir gelin var,
Murat gilin damında atlayamadım türküsünü söylüyor rüyalarımda,
Elinde mendili ardında halay çekiyor zılgıt atıyor kafasınca,

Mehmet Kılıçel
22/12/2014