Hani bir ses duyardın gönlümün derininde
Yüreğinin en ketum yerlerine akseden
Hani o akşam üstü o ayrılık yerinde
Gözyaşımın sesiydi sokaklarda raks eden

Sen de kahrolmadın mı o ayrılık akşamı
Gözlerinden yağmurlar yağmadı mı o gece ?
’Hoşça kal ’ dediğin an zehir ettin yaşamı
Vicdanın yüreğine sığmadı mı o gece ?

Söyleyeyim Piraye’m halim yok hatrım kırık
Kalmadı yüreğimde yaşamaya bir gaye
Giderken bıraktığın tek mirastı hıçkırık
Senden yadigar diye saklıyorum Piraye

Geceler saçlarının karanlığında gizli
Geceler hicranıma ortak olmak için var
Gökyüzü gözlerinin gerdanlığında gizli
Gözlerim gökyüzünü gördüğü kadar yaşar

Hece hece yazdığım bu Şiir’in bahtına
Hislerimden süzülen gönül yaşlarım düştü
Piraye’m senden sonra bu Şair’in bahtına
Ayrılıkla donanmış akbabalar üşüştü...

Bu gam bu kasvet ile çok yaşamam, ölürüm
O an ağla Piraye’m Şairim öldü diye
Ben toprağa değil de kalbine gömülürüm
Belki mesut olursun kalbindeyken Piraye...