sen sigaramda savurduğum dumanım
içimdeki yangınların tek sebebi
ellerimi uzattığımda tutamadığım hayalim
yalnız gecelerime alışamadığım çaresizliğimsin
kör kuyularda kalan esaretim
beni benden alan akıl tutulmamsın
zaman durur rötar yapar
anlarsın ki bir arpa boyu yol gitmemişsin
boşa geçen zamandır sadece yitirdiklerin
bilmez misin ey sevgili
iyilik hep bir adım önde gider
sol yanımda sızlayan yaramsın geçmek bilmeyen
hiç bir tabip derman olmaz sen bilmez misin
gözlerine hükmen mağlup oldu bak yüreğim
gözlerimi hiç sorma onlar da sana küs
gittiğin gün son gözyaşlarımı döktüm
belki de bu söylediklerim sana son sözlerim
ölüme yakın uykulardayım gör bak ne haldeyim
ellerinle son yudumu verir misin
oysa ne hayallerim vardı seninle
düşlerde kaldı gerçekleşmedi hiç birisi
seninle gökyüzüne çıkmak isterdim el ele
bulutların üstünde süzülmek
yağmur bulutlarına seslenmek
yeryüzüne inmek isterdim
damla damla saçlarından alnına süzülen
olmadı be güzelim
hep bir adım geride kaldım
hayallerimin ağırlığı altında ezildim ...



Refik
06 . 01 . 2015
İstanbul