sen bembeyaz kağıdın üzerine
kalıcı olarak koyduğum son noktasın
kelimeler gelmez bir araya
sevda türküleri hep yarım kalır
ansızın bir duygunun esiri olursun
sabah olmaz gecenin mateminde
yaşananlar dört duvar arasında kalır
açığa çıkmayacak gizemli bir sır gibi
aldatmasın yalancı baharlar seni
hoyratça esmesin deli rüzgarlar
kırılmasın dalın eğilmesin budağın
sığınacağın mabedin olsun yüreğim
yağmur damlası ol ıslat tüm hücrelerimi
hüzün tarlasında yeşert yeniden beni
kar tanelerinin ömrü kısa olur
suya değdiğinde erir her biri
sen benim olmazsa olmazım
tek yaşam sebebimsin
yokluğunda nefes almak imkansız
düğümlenir boğazım
sensiz gecelerim zindan karası
canımın yanması sanma bıçak yarası
yürüdüğüm koridor iki parmaklık arası
girmez penceremden güneş ışığı
günahlarımın çokluğu boğar beni
yalnız gecelerimde avunurum hayalinle
Yusufu’n yerine koyarım kendimi
o da kör kuyulara atılmadı mı
yalnız kalmadı mı benim gibi
Züleyha’nın güzelliği bile
sönük kaldı onun yanında
rüyalarımı umursamıyorum artık
göz kapaklarım kapanmıyor ki
herkes derin uykudayken ben seni soluyorum
ya sen sevgili
her anımda seni yaşadığımı biliyor musun ...


Refik
07 . 01 . 2015
İstanbul