İstiklal Şairine Arz-ı Halim


Korkma diyordun ya sen, marşımızın başında...
Gölgeden korkar olduk ey sultan-üş şuara!
Senin kahraman ırkın, elbet Türk’ ün başında!
Varsa gel bir tane bul, pek kalmadı şu ara...

Şafak sökmek üzere bayrağımı yaktılar!
Asımın nesli derken gelenler alçaktılar...
Olan ihanetlere aval aval baktılar!
Şimdi milletin derdi, varsa yoksa keş para!

Torunlarını görsen, hepsi mezarcı başı...
Çok zor korunuyoruz, her başta sapan taşı!
Türk’ üz diye gelenler yaptırmış çakma aşı!
Sahip mi kaldı bize, ne vezir, ne vüzera?

Kendi ocağımızı kendimiz söndürdük biz!
Ülkeyi muharebe yerine döndürdük biz!
Aziz ecdat kanını buz gibi dondurduk biz!
Bundan sonra ne etsek kapanmaz ki bu yara...

Mebus olup gidenler, sözünü unutuyor...
Hainle kahramanı bir kefede tutuyor!
Agop’un kör kaz gibi, ne bulursa yutuyor;
Milletin ağzı ıslak, seyrediyor fukara...

Bayrağımın yıldızı parlamıyor ki artık!
Vatan, namus bilmeyen ar damarları yırtık,
Kanal kanal dolaşır münafık üç beş sürtük;
Düşündürür milleti, bir görsen kara kara...

Gülmemiz mümkün değil devran böyle sürdükçe!
Bölücüler dağlardan hıyanetle ürdükçe!
Bu duyarsız neslimiz aymazlıkla durdukça;
Biz ağlaşırken onlar, vuruyorlar sagara...

Düşman değil, bir yurttaş bayrağı yere attı!
Devlet kaldırır dedik, o da yan gelip yattı...
Ne yapsın nazlı hilal çehresini bir çattı;
Yürekleri kararttı payitaht’ım Ankara...

Affet bizi ne olur, istiklalin şairi! !
Öyle olmazlar gördük, kaybettik biz şuuru!
İçim yanıyor şimdi yazarken bu şiiri!
Ey ecdadımın ruhu, n’olur geçerken uğra!!

İstiklalin kahrını hep çektiniz üstadım...
Olmasaydınız asla Türkçe olmazdı adım!
Dünya durdukça dursun bayrağım tek muradım!
Safları sıklaştırdık, bir görsen, sıra sıra...
Sırtımız TANRI dağı, önümüzdeyse HIRA!

Antalya-2014/12

TDK:

aval aval: şaşkın şaşkın, avanakça...
vüzera: vezirler
sagar: içki bardağı, kadeh...

Halil Şakir Taşçıoğlu