Dünyaya geldiğinde, yurdum çok karışıktı!
Örf bilmez, adet bilmez biri gelmişti başa!
Milletin beklediği, sönmeyen bir ışıktı!
Kararttı dünyamızı, can yaktı paşa, paşa…

Türk’üz diyemediler, Osmanlıymışlar sözde!
Aslında Türk değil de Türk düşmanıymış özde!
Allah’la kandırdılar, çünkü din idi gözde!
Söylensin istediler, “padişahım çok yaşa…”

Osmanlılar saf Türk’tü, bunlarsa “Kürt ve Arap!”
Beş yılda mahvettiler, yurdumun “hâl-i harap!”
Kubbe göçmüş olsa da yerinde hala mihrap!
Halk boyuna kapıldı, sandı Hazreti Yuşa…

Allah’tan ve Nebi’den, ezelinden bihaber!
Bir gençlik yetiştirdi, elinde satır, teber!
Kendinden olmayana duaları; “öl, geber!”
Çevirdiler yurdumu, tüyü yolunmuş kuşa…

Son kez titreyin dedik, dökülmez ya inciniz!
Çok yoruyor yurdumu, milliyetsiz dinciniz!
Şimdi ellerinde mum, dolaşıyor cinciniz!
Son çabaları Türk’ü, getirmek için tuşa…

Unuttu milletimiz, kültür ne ahlâk nedir!
“Asır “mı bozdu bizi, erk halka bigânedir!
Varsıllık mı ahlâkı, bozmaya bahanedir!
Şimdi tek ilah para, Rabbim affetsin haşa…

Antalya- 2025/12
Halil Şakir Taşçıoğlu