Eşekname (HARNAME)

Kervanın önüne geçiyor diye
Ulemâdan sanma, o yine eşek.
Yamacın meylini ölçüyor diye
İcâzet verseler, o yine eşek...

Eşeğin sırtına yüklesen kitap
Sanmaki okur da düşer o bîtap.
Günbegün ıslatıp versen de kap, kap
Hepsini yedirsen, o yine eşek...

Süslesen, giydirsen bembeyaz ipek
Yüklesen sırtına top ile tüfek!
Salsan dağlara yer, kurt ile köpek
Kırk yıl tâlim yapsa, o yine eşek...

Takılsa beline, gümüşten kemer,
Boncuklar bağlansa hep damar, damar.
Vurulsa sırtına, altından semer
Ne anlar altından, o yine eşek...

Bir insan öldümü, kalır eseri.
Göçen bir eşekse, ondan semeri.
Nallarıyla çizse bastığı yeri,
Eser mi yazacak, o yine eşek...

Konulsa önüne üzümlü hoşaf,
İçer de suyunu bakar hep saf saf..
Bırakır daneyi, yemez el insaf
Hoşaftan ne anlar, o yine eşek...

Varsa yoksa onun meşhur inadı
Bilmeyen mi var ki, eşektir adı?
Dünyayı yüklesen, bitse takadı
Ağzıyla kuş tutsa, o yine eşek...

Antalya-2007

Halil Şakir Taşçıoğlu