susuşunu seviyorum
gök boşaltırken bütün yükünü
karşımda durup bana cephe alırken
ayyaş bir adam gibi
bozarak ağzını
durmadan ateş kusarak


karşımda duruşunu
öylesine masum bir çocuk gibi
gözlerini kırpıştırarak
adımı söyleyişini
ve..
tek sözcükte
beni nasıl mahkum edişini
aşka


gelişini
alel acele
bir yere yetişecekmiş gibi
sigaranı yere atıp çiğneyerek
heyecanla çıkışını merdivenleri
gözlerimde duruşunu



ben suskun
sen suskun
ibadet eder gibi diz dize
birbirimize
sonra gülüşünü seviyorum
kocaman kahkahaların varken
gözlerinle


olmadı gidişin
bakışlarını unutup bende
bir şiir bile tutuşturmadan sevginle
toza bulayarak anıları
gökyüzünün lânetiyle
baş başa bırakıp
başka bir kola girişin
en çok bu ihanetin koydu
her şeyi unuttum da
bunu unutamadım
sustun

susmadım





23. 12. 2014 / Nazik Gülünay