-------------kim kurdu bu dünyayı sana
kim çattı yapısını
sanki toprağın altı da
sen de solucansın
havalandırıp
besliyorsun toprağı
alıp götürüyorlar petrolünü
dünyanın sultanları

sorguluyor musun sahi
onlar da insan
ben de insanım diye
tartıyor musun
kendinle onları

ah bir görsen onların dünyasını
anlardın senin ölü olduğunu
ah doğarken ölü çocuk
ah!

22. 12. 2014 / Nazik Gülünay
___________________________________

Ah sevgili çocuğum, sen hiç toprak damlı evlerde yaşadın mı? koca ağaçlardan kurulmuş tavanlarına kırlangıçlar yuva yapardı, onlarca yıl bu hep aynı kırlangıçlar o evlere girip çıkardı.
Yılanları bile vardı toprak damlı, çalı çırpı tavanlı evlerimizin. Ama insanlara dokunmazlardı.
Yani senin anlayacağın eskilerden hep uyum içinde insan can ciğer, kuzu sarmasıydılar.
Sen sevgili çocuğum sen, hiç cevizleri taşladın,inciri dalından topladın mı?
Kırk dönümlük bir tarlada ilk olgunlaşan bir bal kavunu kokusunu duydun mu!...
Toprağa düşen bir karpuz çekirdeğinden tam kırk gün sonra on kiloluk kan kırmızısı olgunlukta bir karpuzu derdin mi?...
Hiç sanmam dere ve göl gördüğünü, içlerinde sazan ve ala balıkların yüzdüğü.
Binlerce kuzu ve koyunların, ve de onca büyük baş danaların, atların, dam boyu otlakları doldurduğunu, hiç izledinmi?..
Sabah okuluna giderken çam kokulu yayıktan alınmış ta ze yufka ekmekle dürüm yapılmış tereyağı dürümleri yedinmi?...

Eminim hiç biriniz bunlar hiç birini görmedi, yaşamadınız. İşte pişmenin, adam olmanın, dünyayı ve ülkenizi tanımanın süreciydi bunlar. Tellerden oyuncaklarımız, tahtadan oyuncak arabalarımız vardı, hepsi doğal, hepsi saf ve gerçek. Ne market, ne de kafeterya gördük; şimdilerde bile hamburgere, kolalara, fast - fut yiyeceklerin hiç birisine iltifat etmedik.

Yanlış anlamayın sevgili çocuklar hiç biriniz suçlu değilsiniz, bunları görüp yaşamadığınız için. Suç bunları size anlatmayanlar da, sizi hiçte sağlıklı olmayan bu yiyeceklere bilerek, görerek alıştıranlar da.

Yine şiir güzeldi, konu ise daha da güzeldi Nazik Gülünay. Ne yapayım güzel şiirin beni yine çocukluk yıllarıma götürdü, burnuma taze sıkılmış zeytinyağı kokuları, ilkel mahsereler de "İmalathane" kaynatılan üzüm şırasının pekmez oluş kokuları geldi.

Çokça saygılarımla selamlayıp kutluyorum sizi, her zamanki anlamlı başarınızı. Kemal polat

Şiir diye buna derim. Demiş ki bir Fransız "yeryüzündeki hiç bir gerçek bir çocuğun gözyaşlarına bedel değildir" Onlar hep gülsün ve eşitlik onların ortak şemsiyesi olsun... Tebrikler...

Ne yazık ki çocuklar anasını babasını seçme şansına sahip değil
Hasbel kader geliriz dünyaya mecbur oluruz bulduğumuzda doymaya.
Çocukları bu kadere mahküm edenler utansın sevgili Nazik
Yine harika ve gerçeğin taa kendisidir şiirin hoşça kal duygu dolu yüreğine selamlar