Yorgun gönlüm pes etti şikayet de etmiyor
Durgun bir deniz gibi yatıyor içerimde
Aşk lafını duyunca inlemesi bitmiyor
Duymam kulak tıkarım kendimden geçerimde
Yüzünde ince ince yol olmuş yaşlarıyla
Duvar örüyor kalbe ayrılık taşlarıyla.



Hava bozuk ben bozuk bulutu yüklenmişim
Dokunsalar yağacak sel olacağım hemen
Bu hayatın içinde böyle sürüklenmişim
Yönümü değişecek bulamamışım dümen
Güneşe hasret kalbim karanlığı kuşanmış
Ne varsa silip atmış yüreğinde yaşanmış.



Geçmişin hortlakları gönül camıma gelip
Tıkırdatıyor camı izini bırakıyor
Yama yaptığım gönlü ince inceden delip
Unutkanlık maskemi yüzümden çıkarıyor
İşte o anlar beni can evimden vuruyor
Gözlerim kararırken kalbim sanki duruyor.



Derin bir yalnızlığın gölgesi yüze vurur
Solarken betim benzim ışık arar ellerim
Bu korku arada bir gönle oruç bozdurur
İstemem nazlarıyla yok dese de dillerim
Olmayacak duaya amin derim bilerek
Gönlümden kovulurum afaroz edilerek.



Ayvazım DENİZ