Kıvamı koyudur hayatın
Ki, bilmenin çocuğudur aykırı yaşamak
Gerçeklere sarılır tüm ikilemler
Küflü rüyaların teri bulaşır geceye
Ve gecikmiş zamanla demlenir şiirler

Yollara düşer düşler
Yitiğini arar yorgun bir kervan
Gazze sokaklarına çöker hurufi bir durgunluk
Açılır örülü suskunluğun ilmekleri
Ve gözlere mıhlanır yorgunluk

Çıplak bir sestir ‘’ah’’
Ki kelimeler tutulmuştur cezbeye
Ömrün beyazına düşer siyah noktalar
İç aynalara yansır hıçkırıkların gölgesi
Ve dua merhemiyle sıvazlanır yaralar





Çöker zeval vakti
Ölümcül hamlesini yapar zaman
Zifire boyanır yolculuklar
Ayaklara bulaşır soruların cerahati
Ve gelgitlerle aşınır kıyılar


Büyüsü bozulur uzaklığın
Adımladıkça lekeler dökülür seslerden
Hüzün komasına gürer düşler
Ağır cümleler düzleştirir kamburları
Ve camdaki buğuya siner suretler


Karardıkça kararır sükût
Kırılır bitimsiz feryadların rahlesi
İnadına bir teselli kuşanır diller
Açılır kalplerin ürkek perdesi
Ve uyanır küskün ebabiller