Hira dinginliğinde titrer fikir

Kalbin i n k ı l â b ı y l a belirir ruhların asil rengi

Hücum ederken zerreler kürreye

Göz pınarlarına yürür yağmurun ahengi







N u n sancısına tutulur suskunluğun ozanı

Sözün azametli zırhını çıkarır nagihan sesler

Müzzemmil ağırlıklar bozar mizanı

Ve kalbin doğusunda ayaklanır biatsız nefesler







Hızlanır mozaik şehirlerin slikonlu insanı

Şeceresi aşikâr hüznün koynunda

Kıldan ince bir yüktür artık otuzuncu harf

Ölü doğmuş bebeğin zabun boynunda







Kalbin arzına iner kıvrımlı sükût

Rahmet okutur kansız kabuk yaraya

Başlar yörüngesiz bir saklambaç

Ve kırık sobeler girer araya







Silinir şedde

Yukarıdan aşağı bulmacaya döner hayat

Çengeli takılı kalır şah damarda

G i r y a n dudaklarda can verir cevaplar

Ve begonvili kıskanır kardelen, zemheri baharda







Bir ışık yarasıdır Hilâl ’ in sureti

Yıkık dökük yırtık sökük bir ahvâlde

Alevin güll yüzünü eskitir yeşeren insan

Yolu başka solu başka minvâlde







Provasızdır son nefes

Yorar sırtımızdaki yokuşların üzüntüsü

Gözlerin ferine şerh edilir vuslat

Ve göğüs kafesinden fışkırır faniliğin amentüsü


VEDİA şiiri www..com sayfasından alınmıştır