merak etme çok yüz vermem takvimlere
kaparım gözlerimi aldırmam hiç
bu zulme
yalnız kaldırımları doldururum bir müddet
umursama çok
arada öksürürsem
piyanoya yanlış değen el gibi
yeter ki çok çiğneme yaramı
hem unutma diyorsun hani, hem üzülme!


böyledir dünya diye avut sende kendini
düşerse/m hatırına kes at
korkma fazla almaz vaktini
hem kınadan çabuk kaybolurmuş sevdâ en’i
hepsi rüyâdan uyanana dek
tüm söylediklerimi unut şiirlere inat
doyduğun yere uçmaksa hayat
korkma
kafesteki kuşları vurmazlarmış pek!

su gibi akar zaman
resime başla tekrar, şiire bulaş
avut birşeylerle zihnini
ne bileyim bir romana uzan
veya karıştır bir felsefe okumasına kendini
koru parmaklarını ama
müsade etme kimsesizliğin sana dokunmasına
altın en iyi iletkendir unutma e mi!


çok daralırsa göğsün bunaltma kendini
gece gündüz deme
at dışarı nefesini
eski şiirlerden birini al üzerine
hem zaman dişidir demez mi kitaplar
bağlanmak zaman kaybıdır
erkekler unutur, kadın avutur!


şiir biter birazdan
ağlama sakın, dur ( ! )
...

bu şiiri her okuduğunda
beni her hatırladığında
göğsüne üç kere vur!

dedim ya, ne kadar uzak olsan da duyarım ben
gözüm hep üzerinde olur!..




ToprağınSesi