sokaklar
tende rakseden hayâl cambazlarıyla dolu
bir türlü eteklerini bırakmayan
cımbızla seçilmiş yanılgıların
yanlış sevdiğin adamlar/kadınlar
istismarın adı vicdan
özgür adımlar pazarı
saçlarını savuran rüzgâr


önünde hiç geçilmez geçim kâbusu
gençliği kinetik enerjiye dönüştüren o habis eylem
işsizlik
köşebaşları çocuklara parsellenmiş
büyüyoruz giderek-laf ulu-
zıvana delikten büyük
yaşamak insana en uzak eyâlet


her şey kirli şarkılar da olmasa
alışkanlıktan başka şey değil tebessüm
yalancı gülümseler dışında
zor sığıyorsun evine
zor sığınıyor kabul et
arada zili çalıp kaçıyor mu aynalar
hatırlamıyor musun yaşamak istedikçe ölümü daha çok
giderek su gibi akıp giden bir nehir mi yaşlanmak
gizleri berelenmiş mürşidsin ne zamandır
sokakların kalabalıklığı soktukça
sek kâdehler değil mi sığınma evin


sal şöyle dağut saçlarını bir güzel
zaman, sabır diye kan yine kitaplara
hiç getirme aklına
umut talaş tozu, vakit orman
ne çok şeyi sevdinse
külle iyileştirmeye ç/alıştığın iltihaplar
şifâ ise akrebin kendi zehrine bağışıklığı
sürprizden say
tek sığıntın şiir


evet senden daha kötüleri de var çevrende
kendi çapında fenâ değilsin diyenler
oysa biliyorsun ki
kullanamadığın o kapasite asıl seni hapseden
oysa ruhun inadına bez bebeklerle oynayan
topaç çeviren çocuklar gibi
inadına özgür


sebepsiz pencereye çıkıp dolu dolu sövmek gelmiyor mu hiç içinden
onunla bir fincanı birlikte seyretmek
ne kadarına uyuyorsun öğrendiğin hayat târifinin
hep aynı merdivenleri çiğnemek
aynı aynaya yüksünmek
aynı pencere aynı manzara
aynı saksıları seyir...

ne çok esirsin hayatın çemberine
ne çok şey damıtıyor aklın
sadece içindeki o suskun çocuk özgür
bağlayacak çaputun kalmamış
sıkı bir öksürsen çıkacak zehrin
yolunu kesmese o mendebur zem
içini kemirmese o içi dolu söylem


herkes kendi bahçesinde gül!




ToprağınSesi



.