güneşin alnında bekliyorum sevgili,
buram buram yanıyor göğsüm
yaşanmadan eskitilmiş anılarımı
sarıp sarmalayıp başıma
geçmesini bekliyorum ağrılarımın




ben burada gelinciğim farzet ki
bükerim boynumu olmazlığına
imrenir kızıllığıma gelip geçenler
kimisinin dilinde belli belirsiz bir fâtihâ
ıslanır büyürüm ben kendi yağmurumda




akşamcı hüzünlerle boğulur sesim
dizilir cümlelerim, kurtaramam kurşunlarından
tenhasında gözlerimin bir kadın vurulur..
bedeninden bir " sen" düşer
yüreğinden, bir adın kalır geriye..




gitmesem de bilirim uzakları
âşinâyım dokunmasam da tenine
hicrî sözcükler biriktirir ellerim
tüm sözler adına duyamadığım..
ben burada böyle, avuçlarım paslı
duâlarla yıkanırım..




neden bu soğuk; bilirim, neden bu ayaz
bu öldüren tipi, şu yanık hicaz..
her şeye muhâlif bu rüzgâr neyin nesi bilirim..
dayanmalıyım;
kar topluyor yüreğim!






Özlem TARHAN
aralık/2014