ok yay...



on yedi çocuk
on üç günün
Ankara aralığına
taş duvar
ve zincir resimleri çizdi

kızların dokuduğu rüzgar
oğlanların sakal pasına çarpıp
tutuklanmış türküler arasına
umut eken firari notalar olup
serildi kaçakçı kuytularda

pencerenin ülkesinden görünen
tam bağımsız olmayan kentler vardı
karartma başlamış hüzün sokakları
ardı,ardına postal ağırlığıyla eziliyordu

o ki
yaşının eşkıyalığına
çapraz fişek cesaret takıp
alnı mor şafak köylerin
derelerinde yıkıyordu gözlerini

on yedi gülümseyiş giymiş
adamlığı bin yaşında bakışıyla
siyah beyaz fotoğrafların
hep yeni kalan suretiydi
aklında büyüttüğü dünya


demir kapının açıldığı mevsim
kurumuş dallarıyla ağaç iskeletleri
sarkaçlara tünemiş yağmur
ve
dağların gölgesine
tek yol devrim yazan aşklardı


abilerinden öğrendiği
ölüme gülerek gidilir bilincini
dudaklarına
bir vatan sevdasıyla taktı
ilmeğin utancına aldırmadan
büyütülmüş yaşının
anne ninnisiyle
düştü zafere

...


şiir ismi fonu ve resmi NUJİN İLYADA....eyvallah heval