Güzeldik senle ben ,,
Ve bizdik güzel olan sayfa sayfa yıllar sonra,
Güzeldik gözyaşının yağmurunda sessizliğin fırtınasında, yolların bitmez virajlarında;

Güzeldik..

Güzel olan bizmiydik sahi?
Neyin yalnızlığıydı bu içimiz acırken ve acıtırken içimizi??
Her defasında kora dokunmak aramaktı gözlerini güzel olan ,
Bir sonbahar akşamında yalnızdık oysa yalın ve azdık, eksiktik,hiçbir zaman artılarımızın olmadığı virane günlerin neden acısını yaşadık??

Güzeldik senle biz,

Elini tutuşumda titrekliğinde yitirdiğim ellerinde güzeldik,,
Adını yazdığım buğulu camlarda güzeldin,, her silinişinde içimi acıtan o yazıda kendimi bulamamıştım oysa..
Kaybolan yazının içinde hep kendimi aramıştım,

Yıllar geçtikçe güzeldik biz birbirmizin ceplerinde,üşüdüğümüzde elimizi sokup bizi ısıtan o düşüncelerde güzeldik,

Uzaklardasın ..

Ve uzaklarda uzak artık ,ne sen beni buldun ne ben seni savrulup gittiğimiz zamanda.
Güzeldik kaybolurken,
Hep bir varoluş çabasındayken

Ellerin yok ki tutayım!
Ellerin yok ki güzellikler benim olsun.

Sonra kar yağmıştı bir gece vakti ,
Ben üşürken sen güzeldin,
Ben ölürken soğukluğun pençesinde ve bedenim çekilirken ellerinden sen güzeldin.

Şimdi beni ısıtamayan yarınlarda nerede olursan ol ısıt içini sen üşüme,
Yalnızlığın kollarında gün gelir belki bütün güzellikler bizim olur ,,

Güzeldik biz aslında ,
Biz olamasakta ..
Güzeldik..