YÜREĞİ ADAM HASAN ABİM..SESİNE HÜRMETLE...EYVALLAH..



anka’ya



imkansızlıklar
fukara bıraktı aşkı

...

göçükten
yeryüzüne bağışlanmış
madenci gibi kimsesiz kaldım
yüzümün esmer kirlerini
yağmur yüzünde yıkadım

çeltik attım
örgülü saçlarına
nasırlı ellerimle
avuçladım ütopyanı
vaktin dar yalnızlığında
güvercinlere bindim
geldim Cudi’ye
soluma batıyı
sağıma doğuyu astım
ülkem dedim sana

aralığın arasına sıkışmış
sarı sıcak gün gibi
takvimlerin sayfalarına
ayak uyduramadım

sende halkları sevdim
halkları sende
sınırları kayıp vatanların
eşit düşleriyle hayal ettim seni


en güzel rüyaların bir yerinde
sancılara düşmüş kabuslar olmalı
olmalı ki
sadece sana yeminli ellerim
rüyada devamlı düşülen
o uçurumdan çekip alsın seni


mutlu sona ulaşmak değil
ateşinde kül olmaktır serüvenim

...