soru tezini çözmeye çalışıyordu
şeytanın çocuğunu öldürmeli miyim
çok açarak iki yönünü kötü ve iyi
çaresiz birine karşı kuvvet kullanmak
ya da geleceğin aksayan yanını bertaraf etmek
üzerine kurulmuş iki yön arasında
sıkışan dilini karar vermeye zorluyordu

duygularına sinen sevgi abidesini
zamana yayarak iyi evren olgusu
olan biten her şey bir yerde son bulacak
kıyıları düşmüş bütün acı çekenler
yaşadıklarına karşılık o büyük anın sonunda
mutlu kılınacaksa eğer
bırakın yaşasın şeytan
diyerek tanrının tükenmeyen sevgisini belirti
kendine verilen bu yetkiyi hayat için kullanmaktansa
o sonsuz susuşun içinde affetmeyi seçti

neden bana kızıp duruyorsunuz
söylenen bütün sözler aynı değil mi
beni yaratandan daha öte olmamı istiyorsunuz
asla bu günaha ortak olmak istemiyorum

dağların arkasına çekildiler
eski mezarlara dualar fısıldandı
bir çocuk getirdik size
çaresiz ağlayan süt dilenen bir çocuğu
kötülüklerin tohumu patlamadan affınızı diliyoruz
sıkıp dişinizi iyi olduğunuzu gösterin bize

bulutlar karardı
yağmurlar yağdı
düşündük insanın çağından fazla üstüne gelen
ona emrederken unuttuğumuz çile
bedenine ağır gelmiş olabilir
acıtıp yüreğini bir daha yalvardık
ne olur affedin bizi.