CUMBALARIN ARDINDA

Kendimi dizginledim la havleyi çekerim
Aşkın libası gibi ilmek ilmek söktüğüm
Gönül dediğin toprak yaza kışa ekerim
Ay bacayı savuştu, yoluna gül döktüğüm


Sarmaşık güller gibi her yanımı sardın ya
Her günüm senle doğar, cumbaların ardında.
Ne bende rahat ettin, ne de benden gidersin
Ayrılanlar kavuştu, elinden el çektiğim


Bu aşkın dile destan niye örtbas edersin
Sap samandan ayrıştı ibrişim tel büktüğüm
Hem yarim ol hem yaren, yar otağında kalam
Herkes Leyla olamaz, Mecnun çölüne salam


Gözlerim yollarında dilimde aminlerle
Koy verip gittin beni kup kuru selamlarla
Seni haktan diledim adakla, yeminlerle
Aşkın arzu halleri hoş sözlü kelamlarla


Urun urun sevmişim hep boşuna boşuna
Yinede gönlüm geçmez kıyamam göz yaşına
Yalım yalım tutuşur bağrımda küllenen köz
Yeryüzünü arşınlar simyacı gezgin kişi


Kuzgun gibi üşüşür bıçak gibi keskin göz
Kahkahası şen ise, tamamdır gönül işi
Yokluğun ağır gelir, kıyama artık bu cana
Bir döşekte sen getir tarçın kokulu hana


Borç dediğin nedir ki, gönül borcu olmasın
Yıkılıp düşse dünya, yaşamayı bırakma
Gamzeleri delişmen aşk bahçesi solmasın
Yalnızlığın elini mecburiyetten sıkma


Uzaktan bir ney sesi yarı notada arar
İki gönül bir olsa aşk köprüsünü kurar.
Gönlüm razı olmaz ki, anılarda kalasın
Duvarlar ses vermese resimlerle anarım


Kalbimi köze değil, cennetine salasın
Duyarsam kemliğini için için kanarım
Kışın zemherisinde, ben baharın olurum
Muhabbetin candansa, mihmanınım kalırım.


Özlem ÇETİN



Mihman : Misafir konuk
Kem : noksan eksik, köt, fena vs.