Hikaye bir çölde geçer

sarıdır alabildiğine kupkuru

gök tozludur

verem bulaşır sessizliğe

düşünümü yokolur doğanın

Sisli perdelerce gizlenen

kızıl gölgelerin katil akşamı

Sokakta

güneşlidir yalnızlık

dolaştıkça yorar

bir savaştan farksızdır resimler

ıssız tebessümlere karşılık

üşümenin ispatıdır bu

belki hastalık salgını,

morarmış dudaklarımdaki şiddetli küfürler.

bedellidir yaşamak

ve ayak bastığında sanırken günlük güleç

karşılaştığın kurudur sararmış

seferler hep yarım

boğazımda düğümlüdür

ruhunun işlek caddesinde ıssız bedenim

ağır bir durum

devrilişim gözlerinden

ve sonunca kez yağmaladığım şefkat

çantamda akıl sır ermez bir dünya

fermuarlara gizlediğim düş yazım

kendi konusunda yanan beyinlerin içinde

mürekkeple yıkasan kafiye değişmez

aynı şeyle kaçıncı kez

denendiğim eski bir oyun

ve mağaramda yalnız ben

yalnızlıkla yarışır sessizlik

ruhum...

şehirin küfünden

bağlı sımsıkı...