Benden daha deli değil gökyüzü
Tutuşturmadıkça yağdırdığı yağmuru

Ellerim aç, ellerim çıplak, ellerim tütün kokusu
Sıkıyorum gözlerimi dünyanın üstüne üstüne
Bir olduğu yere yığılan verilmiş sözlerin var,

bir de;

alıcısı olmayan dişleri gedik çocukluğum


Parmaklarımın arasında benden usanmış bir sigara
ve sol cebimde hıncahınç boşluk

Ayaklarım ve kalbim aynı notada
parmak hesabıyla çıkılmıyor bu ayinin içinden


Daha büyüğüm kendimden
Bedenim uykuyu sayıklıyor etlerime acıyıp
yıkılıyorum azalarak kalbine


Acımın ruh ikizi birkaç aforoz cümle kurmaya kalksam
Ası verir gece gönderine beni kirpiklerimden

Titrek bir siluet ol, kabul ederse gözlerim
Belki bir düş kırığında affedebilirim seni o zaman



’Kalbim senin’ diyor insafsız
Çıkar kınından kalbini sık üzerime !


Bir oda öten uçurum
Bir adım öten yok oluş emri
Kum olmaya kalkmam, denizde boğulmadan


Çakıl taşları öptürüyor kendini çapkın dalgalara
Balık kokusunu taramış kumsallar üstelik
Ayak izleri korkutuyor en çok
Birbiri üzerinden geçen hayallerimi


Islandığım kadar üşütmeye çalışıyorum bu şehri
Dünyadan sarkınan gölgem gibisin sadece
Bir yolunu bulup ersem kerevetime
Yokluğun bile küfredecek ardımdan bilirsin

Masal geldin masal kal,
Ben gerçeğe sarıp yuvarlarım seni üzerimden

Kumsalda bekle beni
Geleceğim balıkların denizi içtiği vakit ...






Gülşah Gayret
Tekirdağ



_