gitsem diyorum hani şöyle çok uzaklara
gözlerden ırak olsam şöyle
gönüllerden uzak düşsem
akıllara gelmesem bir daha
hani diyorum adımı değişsem
hüznüm de değişir mi acaba
aşkım da değişir mi acılarım ve anılarım da

canım çok yanıyor
hani diyorum kimseyi tanımasam
cahili olsam sevmelerin
aşkların yabancısı
yaşamın yalancısı olsam
kalbim bu kadar ağrır mı yine
gözlerim bu kadar ağlar mı

unutsam diyorum şöyle her şeyi
akletmesem güldüğüm günleri
hayal kurmasam mutlu yarınlara dair
bulaşmasam iyiye, doğruya ve güzele
hani diyorum şöyle kıyısından geçip gitsem yaşamın
kendimi aşikar kılmasam hiç kimseye
mutlu olur muyum acaba bir daha biteviye

dalsam diyorum şöyle derinden derine
rüyalarda gülüp oynasam kendi kendime
sevsem sevilsem delice gülsem halime
mutlu olsam bir çocuk gibi uçurtma uçurtsam
kovboyculuk oynasam yok yok evcilik
gerçek olur mu bir gün acaba uyanmasam asla

ölsem diyorum şöyle sahiden
mezara girsem isimsiz sahipsiz
çürüsem toprak olsam aniden eline alıp da toprağımı
teyemmüm eder misin benimle
aşkın abdestini alır mısın yüreğimle
bana durur musun namaza durduğun gibi
bana sana dua eder misin bize diye

bilmem inanır mısın bana son bir defa
’sensiz bu yaşamın canı cehenneme’ desem
gelip de cennete çevirir misin ömrümü