Kendi gölgeme ...










Karanlık bir gölgesin, ardım sıra peşimde
Bıraksana gezeyim, süzülerek toprağı
Tarifi yok halimin, herkes kendi işinde
Savururdum dal olsam, bana bağlı yaprağı




Beden dar gelir bana, el ayak neme gerek
Çağırdığın boşluğa, düştüm kabuk kırarak
Her duvar zehirleyen, azılı bir engerek
Dayadım da başımı, ağladım haykırarak




Düştüğüm yerde bekle, sabahı ayan beyan
Karanlıkla besle sen, bir solukta doyarım
Yaşamak değil kaygım, benim cana susayan
Çok geçmez üzerimden, nefesi de soyarım




Biraz ışık, birazcık, hürriyettir yaşatan
Yeter var olmak için, böyle kendi başına
Yalnızlık kudretini sarıp seni kuşatan
Ağlar isen yanarım , ardımdan koşuşuna




Her ne için yaş döksen, beni de ıslatacak
Kurumaya yüz tutan, sabrımı alacaksın
Kimin var ardın sıra, çeteleni tutacak
Böyle devam edersen, benden de olacaksın







Gülşah Gayret
Tekirdağ