Gözyaşıyla konuşan bir akşamdan geçtim
Sustum günahı bir tövbeyle
Artçı depremlerini yürüdüm aklımın
Kalbimle savdım hüznü biriktim
Kaçınılmaz kuruntulara kör baktım
Aşk, süregelen havsalamdı ömrüm

Bak sustalı bir yüzü var güneşin
Akışın da deniyor karanlığın gözlerini
Görklü sebeplerini direniyor durmaksızın
Tenimize değdikçe şuaları
Bir mihnet oluyor gökyüzü

Sabrın selametini aradım /yüzünün çizgileri
Birikmiş adamlığıyla yürüyordu adım çünkü
Can havliyle kurdum ölümü sesime
Yoksa gidecekti iyiliğin süsü
Vatka ki ermiş bir tebessümü tam yerinde
Yakaladın sen
Göğsümü gererek savrulduğum babamdı ilkin
O bir rahmeti yundu da gitti
Ben kaldım sana etimle ve bir çığ gibi
Yuvarlanarak üzerine düştüğüm ruhumla

Şimdi sevişken bir kurt gibiyim aşka
Sırrına kadem bastım ya ne gam
Kasaveti değilim gölgelerin bile
Gümrahlaşan varlığımı sürdüm
Haybeye değil sevdiğim çünkü

Gömütü oldum sevmenin
Bir haznede biriktim hazinemi
Gülüşlerinle parıldayan aşkın pırlantasıyım şimdi
Sarıl kollarının sana sağladığı kuvvetle bana
Çıkar yerin altından sevmenin göğüne
Yıldızlarımız olsun etrafımızda sevişen
Işıklı rakkaselerimiz olsun onlar bizim
Yandıkça yakalım güneşleri bile

Çar çur ettiğimiz zamanların ahdini alalım hayattan gülüm…
Gün bizim olsun aşka armağan olunduğumuz kadar varız çünkü…