ÇIPLAK ÇIĞLIK
Cadde boyu loş ışıklar
Yol boyu kıvranıyor
Acı çekiyorlardı.
Bir uğultuyla ürperiyorum
Yollar ışıklarla fısıldaşıyordu
Gökyüzü karanlık
Alabildiğine hoyratça
Siyah ve asil
Sıcak bir o kadarda acıtan
Duygular içinde
O son gülümseyişin
Gözlerimin önünde
Ve uğultular son cümlendi
Beynimde yankılanan:
“Gitmeliyim, yüreğinden”
Soğuğun yüreğime çarpan
Şamarıyla uyandım
Üşümüştüm yollar hala ışıklarla fısıldaşıyorlardı
Işıklar acı çekmiyorlar,
Aksine dostluk kuruyorlardı yollarla
Ve aslında yol boyu acı çeken bendim sadece
Yüreği yanan, hoyratça görünen
Karamsar ve siyah yaşayan
Hepsi bendim.
Yüreğimden gittin gideli
Çıkarttım bütün duygularımı
Soyundum
Çırılçıplak kaldı ruhum
Tenim hissetmedi başka bedenleri
Karanlıkla yaşıyor
Bilmediğim yollarla dostluklar kuruyor
Gözyaşlarımla yatıyor
Acılarlarımla sevişiyordum
Bitmeyen kısırdöngüde.
Dayadım silahı beynime
Tetiği çeken bendim
Beni öldürense sendin
Sen mi?
Yalnızlığın olmadığı yerdeydin…