Eylül sıkıntısı dökülüyor sözlerinden
Sesin titrek,ürkeksin
Sararmış yaprakların ayrılık endişesi içinde
Gökyüzünde yolunu şaşırmış
Mutsuz bulutların kararsızlığında yüzüyorsun
Gözlerindeki nem konuşuyor sadece
Sen susuyorsun

Eylül sıkıntısı dökülüyor bakışlarından
Hasat yorgunu yüreklerin uykusuzluğu gözlerinde
Sararmış tarlaların tam ortasında
Çırılçıplak kalmış böcekler gibi
Belki biraz şaşkınlığına gülüyorsun
Bir akşam kızıllığı konuşuyor ufuklarda
Sen susuyorsun

Eylül sıkıntısı büyüyor daha avuçlarında
Yara olmuş,nasır tutmuş,üretken
Bir köylünün kara bir tırmığa benzeyen eli
Rüyalarına giriyor sabahlara dek
Belki varsa eğer vicdan azabıdır,terliyorsun
Akşam karanlığı ağır ağır konuşuyor
Sen susuyorsun

Eylül sıkıntısı büyüyor yüreğinde
Çatışmaların ,artıların ,eksilerin
Bir pişmanlığın tam orta yerindesin
Sağın solun senin gibi dönüp duruyor
Ipıssız bir yolda yalnızlığını büyütüyorsun
Eylül işte diyorsun,eylül konuşuyor
Sen susuyorsun
HALUK YOLSAL