dün ,suskun bir bitki gibi eğdi başını
susuz kalmıştı kuşkusuz uzun zamandır
en renkli anıları biriktirdiği yerden
tutup yerden kaldırdığı ,
dünleri eskimiş , paramparça
ağlayan bir çocuktu, kederden

dün,bu kadar mı uzaktı bize
yaşanmışlıklar hızlı mı tükenirdi bu kadar
kayan bir göktaşından daha hızlı umutlar
yollar taşlı, yamaç, zor,uzun
gözlerimizde dünden kalan iki damla yaş
yaşadık , ölçüsünü aldık boyumuzun

dün,deyip durdu aramızdan en yaşlısı
kuru bir çalı gibi uzatıp işaret parmağını
gösterdi , akşam kızıllığında tutuşan ufukları
işte orada kaldı yıllar ve çocukluğum
açmadan yere düşen yaşam tomurcukları

dün, dünü hiç unutmadan anımsamak bugünü
umutlu insanların gözlerinde pırıltı
bir ahtapot misali sarılarak kavgaya
hülyasıyla yaşamak mutlu geleceklerin
ve kokularını duymak en renkli çiçeklerin

Haluk YOLSAL