,,


bir tek elif’i çıkarsan
bütün neşriyatı düşer gibidir yaşamak

.öyle dedim

öğrendim
ağzında jilet gezdiren sözü
ve insanın kendini açıklamaya gelmiş ayetler olduğunu

upuzun bir gölge eğiliyordu herhangi bir peşembe’ ye
ve söylenecek söz çokken
yutkunmaya alışıktı nutkumuz
tutuluyordu
her şey ve herkes suçluydu kardeşim
çok hastalanmıştık çok


doğa-insan felsefesi der ki

insan
ekosistemdeki enerji akışında bir devre
besin zincirinde bir halka
ve yaşam ağında düğümdür

.ölümüm bahar olsa da hiç anlaşılmasam

sonrası bir yığın çiçek tozu

karlı dağların zirvesinde de görülür kardeşim
çöl iklimine benzeyen hayat belirtileri
her şeyin tam ortasında
her şeyden uzak

kardeşim uzak
açıklanamaz biçimde

öyle dedim.
bir çanak suya salınmış çapa, bütün erişebildiğimiz

az üzümle az şarap ve çok yıllanmış incelikler yüzünden
neden kimyasını yitirsin ki aydınlık
şipşirin




.