’ Ey murğ-i seher zi-pervâne biyâmuz
K’ân sûhterâ can şüd ü âvâz neyâmed

*
Ey seher kuşu! Aşkı pervanelerden öğren
Zira o yanmışın canı gitti de sesi çıkmadı ’

şeyh sadi




ey bütün hazinelerin sihirli padişahı
bir rüyadır belki hayat
sadece çocukların
yıldızlara ilmikler dolayıp
uykudan uyandırdığı, görkemli sanat

yaslıyorum başımı
içinden hazin şarkılar geçiren çınarlarına


ey lutfuyla ülkerler devşiren padişah
sırf yüzünün hatırına
ölürsem hâtırama bir gül ek
şâd olsun yeter!
senden uzak garip kalan gülistan

zengin olan sensin, kusurlu olan ben
seher vaktinden önce uyumazsa
hep çocuk ve mâsum mu kalır insan

gün doğmadan az önceleri
gökyüzü neden böyle şap tutar
ve neden tuz için ağlar bazen çocuklar

korkunç bir rüyadır hayat
gazap yüklü bulutları
iyi huylu aşıkların gözleriyle
bir olmaza ırayan

ey bütün kalelerden yenik çıkmış padişah
kozalarını ser sevdamın güneşine
dilimin uyuşuğu geçmiyor aşkından bak!

evet rüyadır belki hayat
sultanî kavakların yeşerdiği kırk yaşım
yoksul bir safâdır
bendeki sana dâhi perdeserap

işittim diyordun ki
imkân dışıdır bütün kavuşmalar
ve ayrılıklarla süslenmektir bütün hüneri
çalımlı bir hırkadır elbette hayat

ey içli utkularla sefere çıkmış padişah
dağlarımın suyu keskin soğuklukta içilmez
can kılıcının sınandığı kalbimse çevgan
esirim sımsıcak ellerinde

hayat mâdemki hülyâlı bir seyyahtır
tılsımı aşk ile tamamlanan
yan! öyleyse benimle yan!