2
Yorum
21
Beğeni
0,0
Puan
315
Okunma
nice yıldız parladı yokluğunda senin
yağmurlar süzülüp gitti birbiri ardına
buzlar çözüldü bahar güneşinde
ezberler bozuldu tekrarlar silindi
kısacık bir anmış meğer
bakıp durduğumuz gökyüzü
o cennetin cinnete kaydığı yer
şimşeklerin kör ettiği sonsuzluk
ulu orta derinlik
yaklaştıkça uzayan yol
döndükçe düzleşen döngü
anlam, insan
sessizlik
benim aşkım gizlidir herşeyde
söze dönüşen tohumunda bilginin
cesaretsiz adımda
ansızın açılan kanatlarında gecenin
ah kapanan geçitte
yürekte
avuçlayıp dengenin deliliğini
simyanın günyüzünde
kara bir şal bağlarmış
sislerin yükseldiği o nehir
özgürlüğe gidenlerin, özgünlüğü yitirdiği
"efele tefekkûrun"
demiş olurdu insan
anlamın kıyısına gelince
.
Cevap Yaz
