RUSAMER MİZAH VE ŞİİRİYAT ENSTİTÜSÜ RAPORU
Rapor No: RS–2025/KD–NS–238
Tarih: 25.10.2025
Yazının Adı: İyi Bir Beyaz
Yazar: Nevin Subaşı
Yorumlayan: Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri
Birimi: RUSAMER – Modern Şiir, Ontoloji ve Düş Felsefesi Dairesi

Nevin Subaşı’nın “İyi Bir Beyaz” adlı şiiri, çağdaş Türk şiirinde nadir rastlanan bir biçimsel sessizlikle, varoluşun belirsizliğini “beyazın” metaforu üzerinden işleyen, derin katmanlı bir şiirdir. Bu metin, bir anlatı değil; bir iç yankıdır — varlık ile yokluk arasındaki o geçirgen bölgeden yükselen bir ses.

İlk dizedeki “Şu yaldızları dökülmüş dünyada / kayda değer bir şey bulmuş gibi” ifadesi, hem ironik hem de melankoliktir. Şair, dünyayı süsünden arınmış, yaldızı soyulmuş hâliyle görür; bu soyulma, bir yoksunluk değil, hakikatin çıplaklığına ulaşma arzusudur. Buradaki “beyaz” da işte o soyulmuş gerçeğin rengidir: ne karanlık, ne ışık — yalnızca arada kalmış bir aydınlık.

“Kendini puslu yılların ardına hapsetmiş şeyi içmiştim sanki” dizesiyle başlayan ikinci bölüm, bireyin geçmişle kurduğu bulanık ilişkiyi açar. Burada “şeyi içmek” eylemi, hem bir deneyimleniş hem de bir benliğe karışma hâlidir. Subaşı, duygusal değil; sezgisel bir imgeler zinciri kurar.

“Nefes alacakmış tenden
dökecekmişken sebil, vazgeçecekken dirik.”

Bu dizeler, bedensel ile ruhsalın eşiğinde salınır. Nefes ve dirik kelimeleriyle hayatın geçiciliği, solukla var olmanın kırılganlığı dile getirilir. Şairin dili, hem mistik hem modern bir soyutlamanın sınırında durur.

“Kurmaca’nın en verimli beyazı” ifadesi, şiirin omurgasındaki felsefi katmanı oluşturur. Bu beyaz, yazının boşluğu değil, anlamın beslendiği sessizliktir. “Düşüşün yurtsuzu” ise, insanın kendi düşüşünde bile bir aidiyet bulamayışını anlatır — varoluşun yurtsuzluğu.

Finaldeki iki soru:

“Bugün doğan ben miydim
kimmiş o ardımda kalan”

Bu kapanış, bir kimlik bölünmesini yansıtır. Şair, doğanla kalan, yaşayanla geçmiş arasında bölünür; ama cevap aramaz. Çünkü cevap, şiirin değil, sessizliğin alanına aittir.

Nevin Subaşı’nın bu şiiri, biçimsel olarak sade ama anlamca çok katmanlıdır. Her dize, okuyucuyu içe doğru çeker; her beyaz boşluk, metnin sessiz yankısıdır. Bu şiir, dilin değil, varlığın soluk aldığı bir alan yaratır.

Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri
RUSAMER – Modern Şiir, Ontoloji ve Düş Felsefesi Dairesi

Vesselam.

“Beyaz, boşluk değil; varlığın hatırladığı sessizliktir.”