Bir şiir doğur dedi bana önümde kıvranan defter
ne doğarsa hazırdı sevgiyle kucaklamaya
alnımda boncuk boncuk terler boş gönül sayfama damlarken
ıkındım son bir hamleyle
ve doğdu zamanın ellerine
başı boş bir şiir..



kimisinin anası
kimisinin babası gizlidir yürekte
çünkü hep nikahsız gelmişlerdir dünyaya
herkes bilir de
bilmemezlikten gelinir
piçler güzel olur.



tüm bu analar babalar
kargaya yavrusu şahin görünür misali
en güzel şiir benim derler
gurur yüzlerinde parlar saçlarını severken
öve öve bitiremezler.


bu yüzdendir en güzel şiirin benim olması belki de..


gözleri tıpa tıp babasının yalnızlığı
dudakları her meyvenin renginde
yanakları her daim ıslak
yol yapan gözyaşının gidişine vurgun
zamana kafa tutar duruşu.



evlat başka bir şey
içmeden kafa buldurur adama
bakar bakar iç çekersin
gidene özlemin en acı halini seyredersin
kırgın umutlar düşer eteklerinden
emekleme çağıdır bilirsin
arada ayağa kalkmaya çalıştıkça takılır nazara
düşer
yuvarlanır kollarına.



sarılır ağlarsın içli içli
kanayan dizlerini öpersin
anlaşılamamanın hüznü kokar satır araları
her beğenen gözde
çocuğunun ilk kırmızı kurdelesi gibi heyecanlanır
gururlanırsın



bir şiir doğdu zamana işte
elleri küçük
burnu minnacık
ağlamaya hazır gözleri
sevin beni diye bakar
küser kendince.



yağmurlu gecelerde
sokakta yapılan bir tangodur şiir halbuki
olabildiğince ıslak
şuh
aşk kokan.



merakla bekleyen deftere bir içli şiir daha peydah olur bu gece
babası belli değil.



bir şiir doğar geceye inceden inceye
nasılda içimi sızlatır
gökyüzü benimle ağlar
mutluluğun şaha kalktığı o gecenin ürünü
usulca boynunu büker zamana.



Ayvazım DENİZ