Bir giysiye girmiş

bakmışlar ona

tezahür bir damga vurmuşlar

derisinde boş yer kalmamış

yazdıkları yazılardan...

Çiviler

kendi giysim olan

kırık tablolarda,

ağlıyorum ...

birgünde akıllı

net bir süzgecin ucuna yaklaştırıp ağzımı

yutarım ..

sabitlik denizinde

dururum yapayalnız .

Bükme boynunu

gün gelir anlarlar seni

bir oyuncak bebekle

tekrar gelirler yanına

severler bu kez ...

çocukluğundan öperek

dikenler yaşlanmaz hiç

kırmızıyla hergün bulaşarak

kalbimin gri tabakasına

kurur su...

gider bedenimin yeşili

bulaşır körpe gençliğime

bulaşır duvar saatinin hapishanesine

Koklarım ...

savurgan biri gibi

tüketen biri gibi

içeriye saklarım daha içine

över kendini aşk

üstüme geldiğinde.

gördüğüm çorak

bedenimi küle yatırmış,

boğuluşlar

senin acıların gitmez bir yere...

ağzı kesilmiş gülümsememde kaybolan düşlerim...

uçamıyorum diyor hayal etsemde

nefesim tüm anıların zifiri ağırlığı...