Güneşe saklan

soğuğun kovalayışında

kavramaktan korktuğum soğuklukla doldu

biçimini aldı demir sıcağından

kahverengi bahçeye yeşil bir tabut indi

renk ölümdü

kapadım gözlerimi

bastırdı baskınlık

her yeri görüntüsü sardı

tuzla dokundu tutamamak

saklanmıştı karararak


sana baktığımda

kendimi görürdüm

delik deşik bir kevgir gibi

tutamayan ben

akıp gidiyor işte

çocukluğumda biriktirdiğim

başıboş ve sonuçsuz ...

duyuyorum seni

bir ağaç gölgesine otur

dinlen nolur

burdaki izlerine bakarak

senin hayallerini görürüm

seni anıyorum şimdi

seni görüyorum,

aynanın sorduğu hiç bir şey yok

tehdit ediyor sigaralarım dünyanın tenini

bu düşkün iyi niyet bir katil

cildinde açan

güzel yaralar gibi.

kuruyarak güneş

bedenimin yerinde bir çığlık

o adamın suçuyla

bu kadının doğurduğu

lanetli bir bebektir

aşk...