Hem katlime ferman,
Hem derdime dermandır gözlerin
Hatıratımdadır anlattığın öyküler
Düşünürüm geceleyin
Gece kadar düşkünleşirim

Kapalıçarşıda kaybederim yolumu
Tıpkı içinde bir yerlerde
Ruhumu kaybettiğim gibi
Uzak limanlardan gemi sesleri gelir
Boşa yaşanmış beyhude ömürler oturur göğsüme
Ahşap kokusunu solurum ayrılışların
Kimsesiz kalırım sensiz

Kalbimi kırarsın
Sonra o kırıkların üzerinden
Koca koca şehirler geçer
Trenler geçer
Faytonlar geçer ada yolcusu
Hiç canım yanmaz
Sadece sen çiğnerken
Sadece sen

Suya yeminler ederim
Anlamlaşırım suyun sabrında
Gölgen yansır karanlığımda

Ötelerdesindir şimdi
Belki çorbayı karıştırıyorsundur
Unutuyorsundur beni bilmem kaçıncı kere
Mutlu da yakınındadır mutluluk da
Bir fotografa bakarken, heyecanlanıyorsundur belki
Özlüyorsundur geniş omuzlu bir adamı
Adımları seninkilerden iri,
Konuşunca içini eriten bir adamdır belki
Oysa dilin dilime değince öğrenmiştim konuşmayı ben
Dilim dilim olmuştu dilim
Damı sazlı evlerde de ağlamayı öğrenmiştim

Sakla kurduğum düşlerimi
Uğur getirir
Belli mi olur
Bir sabah belki,
Yarınım olursun...