günahın koynunda mitoz bölündü
her bir hücremiz
ergen sinelerde çiftleşen
ateşli birleşmişlerin eseriyiz.
istemedik böylece sıyrılmayı
daracık rahminden annelerin.
bir yılanın bedeni gibi kıvrak zihinlerimiz...
isteksizliğimizi yendik önce
ve ardından savunma gereksinimlerini
bakireliklerimizin.
ardından her şey akıp sürükledi peşinsıra
düşlerimizi kaybettik
ve umutlarımızı kaptırdık azgın akıntıya.
lavralar bıraktık üzerinde kendimizden emareler taşıyan
bohem sevdalarla kandırdık önce kendimizi
oysa herşeyin farkındayız sanıyorduk
becerdiğimizi her önümüze geleni
ve zihinlerini arındırıyorduk
kutsal meryem timsali bakireliklerinden yeryüzünün
kaybettik!
kazandıkça kaybettik.
savaşlarda yorgun düşen komutan gibi
seyirdi gözlerimiz
kayıbımızı kabullenemdik, kazançların sinmediği midelerimizde
içimize sevdalar ektik
doğal yollardan tanıştığımız yaşamda suni solunumlar yaptı her an
adına aşk dedik
kimi zaman bir cenin kadar çaresiz kaldık karşısında
kimi zaman superi koyduk adını
doğduk!
yaşıyoruz tüm iğrençliğimizle
sevdik delice
leyla kıskandı mecnun bile
adına aşk dedik
gittik vefasız bir yare açtık kilitlerle koruduğumuz kalbimizi
superiler sevdik
ya da tüm bu yazgının tam tersi...


kayra zoran