varlığın belli belirsiz bir düş
uzaklaşan uçağın dağılan izleri gibi
yada bulutların eriyip bitmesi
anımsadığım bir çift anlamlı bakan göz
kulağımda kalmış bir iki tatlı söz


sevda bu kadar az olmamalı biliyorum
gitgide ırayan dokunuşlardan ibaret
tenimde sıcaklığını bile bırakmayan
ıpılık bir güneş yağmuru
hava açınca tükenen


bir rüya mıydın düşündüm
kırık dökük bir kaç anı
sayılı ayak sesi
telefona ulaşmayan gerçek
söylemek yetmiyor sevdiğini kaç kez


şu halimle geçmişe dönsem
yeniden sever miyim bilmiyorum
hani derler ya
köprülerin altından çok sular aktı
dört bir yandan gördüm seni
bütün örtülerin kalktı üstünden


sana o güzel mektupları yazar mıydım
bir gül eker miydim sayfana
bir lâle açmış gibi bahçende
öyle güler miydim


bilirim üzgün geçerdin yolumdan
bütün kızlar koşsa da önüne
bende tökezlerdin
giderdin
bir ömür boyu sürecek
yalnızlığına


bizde de yaşamıştı aşk!..







04. 11. 2014 / Nazik Gülünay