Bir kınalı şekerdi davetiye diye elime verilen
Öpöz annendi kızımın düğünü var buyur sende gel diyen
Benim dünyamdı o an yerle yeksan olup başıma devrilen
Düğününüz dürülü kalsın diye beddua EDEMEDİM

Ne kadar da çok sevmiştik seninle ikimiz birbirimizi
Nereden bilecektik alnımızda ki bu kara yazımızı
Nasılda yıktılar hayallerimizi ümitlerimizi
Seni benden koparıp alanlara da beddua EDEMEDİM

Senin beni sevdiğin gibi bende seni gönülden sevmiştim
Kaderimiz böyleymiş ben senden başkasını düşünmemiştim
Babamı utandırıp başını öne eğdiremem demiştin
Seni ellere zorla veren babana beddua EDEMEDİM

Ben akraba, sen akraba, o akraba her şey iç içe girdi
Bir taşı çekip devirsem bütün taşlar tek tek devrilecekti
Önüne geçilmez olaylar hep bir birini izleyecekti
Bağrıma taş bastım da kimseye beddua EDEMEDİM

Düğnün başlarken bayrak duasına el açıp amin de dedim
Açılan sofraya oturup arsızca yemeklerden de yedim
Babanı kutlayıp kızını Allah mutlu etsin bile dedim
Dilime gelen her sözü ben yuttum da beddua EDEMEDİM

Düğün basılıp gelin kaçırılan filmler hep aklımdayken
Erkekliğime lanet ettim davul çalıp oyun oynanırken
Hele bir kenardan beyaz gelinlik içinde seni izlerken
Gelinliğin kefenin olsun diyerek beddua EDEMEDİM

Gençlerin ısrarını kıramayıp halaya bile katıldım
Gece yakılan düğün ateşinde yürekten atıldım
Gülüp eğlenmek neyime ben köle pazarında satıldım
Beni köle diye satanlara da beddua EDEMEDİM

Bir Pazar günü gelin arabasına binip öylece gittin
Artık babayın kızı değil kocayın evinde gelindin
Arkandan bakıp kaldım da ben kimseye bir şeyler diyemedim
İşte ne sana nede kocana bile beddua EDEMEDİM