Ey Ademoğlu bak, tüm sevdiklerin seni bırakıp gitti,
Vezirde olsan padişahta, hükmün buraya kadardı, bitti.
Hani karın, hani çocukların, dostların nerde?
Çok göçüp giden gördük, ibret almadık hiçbir seferde…

Topraktan geldik, toprak olacağız, bunu herkes biliyor,
Ne zaman ecel kapıyı çalarsa, o zaman imana geliniyor.
Ey Ademoğlu bu dünya kime kaldı ki sana kalacak?
Elbet bir gün Azrail gelip, seninde canını alacak…

Bir ömür ki bu, bütün dağlar karlı, yollar dumanlı,
Ecel geldiyse kapına, hazır mısın diye sana sorar mı?
Herkes sana sırtını dönsede, kara toprak kucak açar,
Ölüm gelip çatınca, ruh bedenden kopar, buhar olur göğe uçar…

Bir ömür ki, hoyratça harcarız, hiç düşünmeyiz sonunu biz,
Hep yaşayacağız sanırız, ölümü düşünen kim, hangimiz?
Bu şiir benden hediye olsun , aşkını, sevgisini satanlara,
Sevenleri sırtından vurup, para ile yatanlara…