18
Yorum
38
Beğeni
5,0
Puan
1977
Okunma

Müptezel bir isyanda karşılaşır gözlerimiz
farkında olamadan geçip gideriz içimizden..
Hani şu varmaya beş kala başkalaşan
tren rayları gibi sakin ve kaderci...
Ve aslında patlamaya hazır meydanlarcasına
hıncahınç ve ölesiye haklı...
Benim o hiç dokunulmayan ellerim var ya
bir toprağın haklı direnişi gibidir sevgilim...
Bir milletin sessiz çığlığında tomurcuk patlatır ateşim
tam o anda bir göç boy verir kendi coğrafyasından
dağılır bilyeleri doğmamış çocuklarımızın..
İşte böylesi vakitlerde
Kıvrımlarından yakalarım hayatı
Eğip bükmeden hiç; olduğu gibi..
Ve anlarım tam o anda
bir doğrunun kaç yanlışla sınandığını..
Manik zamanlarımdaysam ne âlâ
Ama depresifsem fenâ;
Kayıt dışı ağlarım...
Çok zaman geçer üzerinden
çokça bölünüp kendimden dağılırım...
Önce ellerimden var olup yeniden
birleştiririm parçalarımı şefkatle
hırs ve telâştan uzak..
Kaygılarımı yatırırım annemin göğsüne
umuda dönsünler diye..
Hayli engebeli bir arazi
ve ayarsız terazidir yaşam derim;
ne bekliyordun ki!
Varmıyor dilim söylemeye ama...
ben her gece böyle
hani elimin erdiğince
sana susarım..
Ve sen;
keşkelerimden kuşku yaratan adam!
Ben ki hiçliğine dokunmuşum;
yokluğun kaç yazar!
Hızla kalkarım düştüğüm yerden..
Temizleyip kanımı
uzaklaşırım cinayet mahallimden...
Özlem TARHAN
kasım/2014
5.0
96% (26)
4.0
4% (1)