SIZI...

“Ben vakitsiz ölmeleri sevip dakikalarca ecelin kanlı hançerine çelikten bir sevgi duvarı yaptığım ciğerimi açıp hep güneşli günleri ekledim camlarıma…”

Kimse anlamazdı kaldırımları
Ben durmadan takılıp kalırdım
Yağmurun en hakim kesildiği akşamlarda
Ben en sevdiğim kedilerle dolaşırdım
Arkamızda çöpçüler
Uzak denizden çıkmış kılçıklar…



Kuşlar yosun sürerdi düşlerimizin ufkuna
Hatıralar ve aşklar yükselirdi yıldızlara doğru
Bana sadık kalan tek yoldaşım kaldırımlar
Ah beni takip eden deli sevmeli gölgelerim…



Sokaklarım ve dar yollarım
Lambaların altında ölüme koşan kelebekler
Çürümüş toprak evlerim
Dökülür…dökülür…saçaklara damlalar
Duvarlarında hatıra saklayan solgun kireçler…



O vakit mülteci olur şiirler içerime
Dışarıda varillerden yükselen derin dumanlı şarkılar
Raksına dalmış geçmiş bir baharın dansı
Diri bir göğsün en kor uçundan öpmek
Yaşamaya değer az şeylerden
Toprak olmanın seçeneği çoğalırken takvimden…




Az sonra ölmeden önce seninle tutuşmak
Dudağımızda yağmurun ıslak sözcüğü
Varsın gerisi “ISSIZ” kalsın
Boynum kiraz ağaçlarıyla çiçeklerde sallanırken
Sen az öp beni
Sallansın son nefesim sonbaharlı salıncaklarda…




Gölgelerimizde ısınsın ruhumuzun farklı ülkeleri
Sen mezar taşlarıma su sun
Kediler okşasın şu toprağı
Demeyeceğim
Demeyeceğim asla….




“gel de yaşarken öp hazır bu kadar kurak kalmışken dudağımdaki şarkılar ya da bana gölgeni getir hazır havalar beni üşütmeden öncesi ya da bırak ben aşk şarkıları dinleyeyim serkeş yanlarımla…”




Ah! dostum
Biilrsin sen o şehrin
nem kokan sisli sokaklarını .
Yosunlaşmış kaldırımlarında kaç kez kaldığımı.
Ona ait anıları toplarken kaz kez kendimi yitirdiğimi. "nazlıgül" şaireme teşekkürler





"