Bugün istanbul seni ağlıyor.
Boş vermiş insanların kalabalığını.
Ardına kadar kapatmış kulağını.
Sağır kalmış gidişlere.
Adres sormuyor hiç bir otobüs.
Duraklarda beklemiyor hiç kimse
Mektup getirmez oldu postacılar.
Karanlığın çiğ rengi düşüyor evlere
Bacası tütmüyor hiç bir sevdanın.





Bugün istanbul seni ağlıyor.
Gökyüzünde demleniyor her acı.
Önce ellerini bağlıyorlar " ayrılığın "
Sonra gözlerini
Celladı oluyor yürekler, gitmelerin
" öl " deniliyor
Son arzusunu sormadan...
Mahkum bırakılıyor her cümle birbirine
Kimse sevmiyor...
Sevilecek sevdalari...





Bugün istanbul seni ağlıyor.
Kahrediyor Üsküdar ’a , Kadıköy ’e
Inceden inceye küfür sığdıyor
Yokluk denilen acının cebine...
Tutmuyor elleri
Sonra yağmur yağıyor
Merak ediyor rüzgâr
Yine hangi yürek acı çekip,
Göz yaşı döküyor.





Bugün istanbul seni ağlıyor.
Hiç bir gündüzde gezmiyor ayak uçlarım.
Hiç bir gökyüzüne yaslanmıyor gözlerim.
Ve hiç bir sonbahara dadanmıyor saçlarım...
Hiç bir adamın sakalında uyunmuyor.
Hiç bir kadının gamzesinde yaşlanılmıyor...





Bugün istanbul seni ağlıyor.
Gözleri iki çeşme
Boğazı taşıyor
Köprüsünden geçilmiyor
Hiç bir vapur iskeleye yaklaşmadan
Martılar göz yaşı tokluğuna
Defalarca seni
Seni ağlıyor.