KIR YOKSULU BEBEĞİM

Kıryoksulu bir çiçeksin
Taçyaprağın kıvrım kıvrım
Kenarında kelebek

Unutma ha bebeğim
Çakırdikenlere bele sevgini
Uğruna da savaş ki büyütesin

Aktarma yolcular iner trenden
Sen oturup ağlarsın
Serin bir yel eser gün ortasında
Yüreğin ferahlar inanamazsın
Söversin , gülersin, sonra susarsın
Tanrıya , kadere isyan edersin
İsyan edersin, önünde parmaklık
Önünde mihrap ve polis copu
Ve cehennem korkusu
Melekleri baştan çıkartan
Şeytanları çıldırtan
Bu ne, bu ne?
Kentin varoşlarından yükselen
Yanık ve ağıt koku?
Çürümüş düşünceler, toplumsal doku

Şarkıların şen nağmeleri
Hapsane duvarlarına vurur, karışır dualara
Vurur parçalanır
Yetmiş iki renk olur
İknalar, Atlantisliler, Babilliler
Denize göğe, ateşe secdeye varır
Bizimkiler paraya
Viktorya Gölü’nden Antartika’ya
Bir demet gül gider
Bir martı kanat açar
Bir kanlı bayrak açılır Suriye sınırından
Sen kaçamazsın
Kendi gerçeğin
Diyarbakır’ın kanayan sokaklarından.

Hürdoğan Aydoğdu