GÜNE YENİK BAŞLIYORUZ

Bomba sesiyle açtım gözümü dünyaya
Tel Zaatar’da topun açtığı çukurda
İlk duyduğum
Şeytani uluması mermilerin
Onun için ağladım doğar doğmaz
Ölüm müjdecisi bir şarapnel yarası
O günlerden çocukluk hatırası
Boş kovanlar oldu oyuncağım
Ninniler dinleyip masala doyamadım
Kökümü kopardılar topraktan
Meyveye duramadım
Yürümeden öğrendim yurtsuzluğu
Süt isterken “zafer” dedim
Mama isterken “devrim”
“Zafere kadar devrim” dir adım
Yurtsuzluğum zafere vurgunluktu
“İntifada” tatlı bir yorgunluk
Vatansa uzun bir ağıt Filistin’de
Bense bilenmiş hançerim düşmana inat
Düşman bıçağıyım dostun elinde
Düşman hergün yeniden yıkıyor evimi
Sizleri ıslatan yağmur yok burada
Burada mermi yağar gökten
Sizleri ısıtan güneş yakıyor beni

Bağışlanan hayatın dibi burası
Ayaklanmasını öğütlesek de
Açılamıyor uyuşan kanatlarımız
Kar yağıyor unutkanlığımızın üstüne
Boş geçmeyen gecelerin üstüne
Ve hep sonradan
Yine yenik başlıyoruz güne
Hakim olamıyoruz zamana
Gerçek özgürlük vaat ediyor
Sadece kendi sesimiz bize
Tek silahımız canımız
Kaç kere vuruluruz bir günde duyar mısınız?