18
Yorum
38
Beğeni
0,0
Puan
1996
Okunma
Nedir bunca sessizlik içinde
kızılca kıyamet yükselen bir nehrin ucuna
sürüklenmiş bakışların tortusu..
Söyleyin; geçer mi buradan
mutluluğa uğrayan kayıp bir kompartıman?
Sayıklanmış cümle sevaptan ayıklanmış
nice adamlar gördüm...
Soyundum çarçabuk, çocuklardan arta kalan
sağanak gülüşleri. Ne çoktular!
ne kadar çok yaktılar!
çünkü y’oktular...
Hayal bu ya;
silip geçtiler ansızın
insanlığın pasını!
Bilir mi karanlığın elleri; nedir aydınlığa uzanmak?
Uzar mı düşler mesela çok uyursam?
Yarasından ayrı düşmüş
illetli bir İsa avucuyum;
enikonu sürgünüm çarmıhınızda!
Boynumda asılı kalmış
umudun kırılışına denk
içimde sallanan boşluğun terennümü..
Tanrım!
Kaf’tan düşmek sînene
ne hoş olurdu şimdi..
İçimizde durmaksızın kıvrılırken
sinsi, hain bir yılan
hayli ağır geliyor yaşamak dürtüsü...
Dileklerimi kestim bak;
kıpkırmızı parlıyor şimdi intihar süsü..
Özlem TARHAN
Ekim/2014