Kuşlar ve çocuklar…

Vurmayın kuşlarımı
Almayın uçma hakkımı
Ölümler giydirmeyin esbabıma
Adım henüz yeni taze konulmuşken…



Sarılsın ayazlar tenime aldırmam ben
Kefen kadar değil mi zaten beyaz kundaklar
Ninnilerde derin savaş sesleri
Sevişmelerin görüntüsü ve bebekliğim…




Serin olur her yer sonbahar açarken
Her patlayan mayın bir gelincik öldürür
Anaların ellerinde diline kına yaktığı o yanık türküler
Ben bir eşeğin heybesinde emzirildim…

Koyun koyuna yattı yer ve toprak
Yer toprak …..yer toprak her şeyi
İçinde bir dolu insan daha ben en bebektim sonuçta
Kum dolusu fırtınalarda kokladım işte tüm leşleri…

Henüz oyuncaklarım yokken kokladım otları
Çimenler çıplak ayaklarıma ayakkabı
Kabına sığmayan bir dünya
Sınırları tek çizilmeyen yerdi uçurtmaları uçurmayı planladığım gök
Onu da demirden kuşlar kesti ikiye
Bana kalan tek şey yağmur sonrası kör olası ebem..
Ebem kuşağı…


Doğarken topal kalmış sanki ay
Gözümde bir rahimden çıkarken kan bulaşığı
Dışarıda bir dolu kuru gürültü
Hadi kucağına alda salla salla da büyüt beni dünya…


Ben doğarken güneş karşıda
Bacakları arasındaymışım kara saçlı ölü bir kadının
Keçi sütü beni emzirmiş
Dizlerim daha dikilmeden süründüğüm yeri öpmüşüm
Nasırlı yüreğim o zamandan kahverenginde…



Tek ve aziz hep beyaz mermer taşlı mezarlar
Ve tanrılar neden sınar ki çocukları savaşlarda
Kırlangıçlar bile rüzgara ilahi kanat çırparken
Şu mevsimde bile yeni açan kır çiçeğinde bir dolu koku sunarken…



Ya şems ol yaşamak adına
Ya yağmur ol insan… insan…oğluna
Ya rahmet bırak
Ya da karışma toprağın bereketine…

Ay doğduğunda da açar çiğdem
Çay kenarında en güzel neyler büyür
İçinde suyun toprağa karışmış yosunlu tılsımı
Bir nefes iki saniye aşk ve dünya…



Öldüğümde bir ot büyütmek göğsümde
Tüm yıldızları uçurtma yapıp kendime
Saatleri öylesine paralelce kendine bırakıp
Bir kış ortası güneyindeki Afrika’da ısıtmak kemiklerimi…



İnsanlık yazıtları bana yazmak kalmasın
Ben beyaz bir mermer isterim taştan
Topraktan geldim neslime
Beyaz bir kundak isterim tepemde uçan kuşlara,,,
Arkamda kuşaklar…büyüseydim eğer …
Bir buğdayın tanesi gibi rüzgarda sallanırdım
Salıncaksız ve zamansız
En azından rahmimden çıkmadan ölmezdim


İşte bu yüzden…




Vurmayın kuşlarımı
Almayın uçma hakkımı
Ölümler giydirmeyin esbabıma
Adım henüz yeni taze konulmuşken…