“İçimde şiirler can çekişiyor
Yazmadıkça kalem
Tükeniyor kelâm…”

Asıl yazılmayan şiirler yazılınca bir insana can çekiştirirler
Bal arısı da düşmanını soktuktan sonra ilk iş olarak ölürler
İyi ki de ”Yazmıyor kalem/Tükeniyor kelam”
Eğer ki yazmazken bile onlar böyleyseler,
Hani bir de yazılsa yüreği ve ruhu tez dize getirirler
Lakin kıldan da ince olan hisler,
Dünyanın en yüreği kaba insanını dahi erkenden bitirirler…


“Ölmeye çok erken yaşamaya geç kaldım…”
Ve şimdi bu duygudan yola çıkarak adım adım
Hayatın her rengini hiç değilse birer tadım
Sindire sindire yaşamak ve de tanımak lazım,
Avuçlarınızdan uçup giden zaman israfını başarmak,
İçi dolu yaşanırsa telafi çok daha kolay olur ancak
Geç’lerle, erken’ler birbirlerine değilse o kadar uzak
Belki öylelikle hayat biraz olsun dengelenmiş olacak…

“Yazılmayan şiirler”
Tüm dünyanı kendi için de gizler !
Ne kadar çok haftalar, aylar, yıllar da geçseler
Yazılanlar insan yaşamının sadece bir noktası eder
O “yazılmayanlar şiirler”
Yazmak için ne kadar uğraşırsan uğraş yine de,
Asıllarının ÖZ’ü seninle birlikte gider.
Yani yazıla yazıla zaten onlar asla bitmezler ?
Siz yazdıkça onlar,
Duygularınızı budamışsınız gibi daha çok gelişirler !

“Adım adım yazdığın coğrafyam eziliyor”
İnsanın içinde ki “Coğrafya adım adım” ezilir ama
Daha çok güçlenir sınır tanımayan kimi ruhlar da
Her ezilmenin neticesi büyümek olur sonun da!
Ve yazılmayan şiirler git git çoğalır insanın ömrü hayatında…

Uzun bir aradan sonra boşlukların inadına demlenmişti !
Ve her zaman ki gibi yine güzel duygularla bezenmişti !
Kutlarım şiirle çalışan yüreğinizi !!!...