Her susuş bir çaresizliktir
Kanar maziye gömülen anılar
Işıklar birer birer söner
Ve sevdadan kalan sadece bir karanlık

Kanar avuçlar
Bir zamanlar sevgiliyi saran
Kalmaz tek bir duruluk
İhanetin kamçıladığı hayatta
Dualar önemini yitirir
Zaman bir gemi yavaş yavaş batmakta
Kıvrımlarında kaybolurken
Verilen tüm sözler

İpe dizilmiştir tüm incinmişlikler
Gün batımında kurumaya
Doğan güneşle yeni yalanlar ile
Islatılmak üzere bırakılan

Hangi asırda ölmüştüm ben
Ya sen kaçıncı doğuşun
Sana inanan yüreklerde

Ne kadar kızgın deniz
Kayalara fena kinlenmiş
Ard arda tokatlıyor duraksız
Kara bulutlar dizi dizi
İzliyor nefret kusan denizi

Ben elimde kalem
Mürekkebimi akıtıyor
Gözyaşların ıslattığı kâğıda
Kaçıncı yapboz şiirim
Bilmiyorum
Kime
Neye
Niçin
Yazılıyor bunca harf, hece, kelime
Bile bile hiçbir gözün üzerinde dolaşmadığını

Gece çöküyor haince üzerime
Uykularımı çalan karabasanlar ile
Uykuların zaman aşımında
Düşüncelerim yine aldanılmışlığımda
Adına aşk dediğim

Korkuyorum kendi sesimden
Her hıçkırığımda irkiliyorum
Ve biriktirmiyorum korkularımı parmak uçlarımda
Acıya karşı balık bir hafızaya sarılarak
Unutuveriyorum kederimin
Solumda uyandırdığı isyanı
Dilime sürmeden geçiştirdiğim

Gitmek gerek belki
Sevdanın katledildiği bu şehirden
Eski bir şehirde bin bir anıyı kül ederek

Bıraksa ebabiller yol verse turnalar
Ben küllerimden doğsam
Masallarda olduğu gibi
Alevler içinde bir Anka olarak
Cürmüm kadar yakabilir miyim seni

Sen
Sen kimdin
Hangi yolculuğumda ömrün ömrüme değdi
Bir papatyaya dalmışken gözlerim
Şerit değiştirdiğimde
Sen anımsıyor musun ?
Beni hangi yalanında tanımıştın

Unutsak mı ?
Unutmamaya söz verdiğimiz her şeyi
Ve geceye yazsak mı?
Aşk sandığımız aldanılmışlığımızı
Okusak mı ?
Bizden geriye kalan birkaç karalamayı
Bir zamanlar adına şiir dediğimiz

Yok
Anladım
Vakit
Susma vakti
Dile kilit vurma vakti
Gel tıp oynayalım
Ve ilk konuşan
Bu hikâyenin kaybedeni olsun
Kazanan ise kendi hüznüne sarılıp yol alsın hiçliğe