Senden kolay vazgeçtim sanma
Çok uğraşlar verdim kendimle
Gecenin hüznünü giyerken üzerime
Avuç dolusu göz yaşları döküyordum
Gece yarısı trenleri gibi, nereye gittiği belli değildi aklım
Düşüncelerim acizdi yeni hayeller kurmaktan
Zaman, benden inattı bana

Sen gittikten sonra
Düşlerim siyahla beyaza
Mavi gökyüzü griye bulandı
Her gün kendimi biraz daha hazırladım ölüme
Geçmeyince zaman
Kanattım durdum, seni arayan gözlerimi
Darağaçları kurdum kalbimin en ücra köşelerine
İpi, yokluğunun özlemiydi
Öldürdükçe öldürdüm kendimi

Sokakları sarhoşlarla dolu
Savaşlardan çıkmış harabe bir şehre döndüm
Onlar içtikçe, ben kendimden geçtim
Kendimden her geçişimin acısı
Senden vaz geçmenin habercisi oldu

Sen bende beni bitirmişken
Artık hangi aşkta anarım ki
Hangi şehrin sarhoşlarıyla yad ederim seni
Artık vazgeçtim senden
Ve tek gerçek
Şimdi yoksun bir hiç/sin bende...